இன்றைய தினம் ஈழத் தமிழர்கள் போராட்ட வாழ்விலே மறக்கமுடியாத ஒரு கரிநாளாகும். தமிழ் மக்களை காப்பாற்றுவதாய் வந்து பல்வேறு சித்திரவதைகளை மேற்கொண்டு எண்ணிலடங்கா படுகொலைகளை நிகழ்த்திய இந்திய இராணுவத்தின் கொடூரம் வெளிப்பட்டு நின்ற நாளாகும்.
மக்களை காக்கும் உன்னத பணி மருத்துவமனைகளையே சாரும். அவ்வாறான ஒரு மருத்துவமனையினுள் புகுந்து கொலைவெறிக் கூத்து ஆடியது இந்திய இராணுவம்.
யாழ்ப்பாணம் போதனா வைத்தியசாலை, அன்றும் இன்றும் வடக்கு மாகாண மகளுக்கென்று இருககுடிய பெரிய மருத்துவமனை. இங்குதான் அன்றைய தினம் பணியாளர்களிலிருந்து சிகிச்சை பெற வந்த மக்கள்வரை பலரை பலியெடுத்தது இந்திய ராணுவம்.
அன்று என்ன நடந்தது?
காலை பதினொரு மணியளவில் யாழ் கோட்டைப் பகுதியில் இருந்து மருத்துவமனைப் பகுதியை நோக்கி பீரங்கிக் குண்டுத் தாக்குதல்களும், உலங்கு வானூர்திகளின் குண்டுத் தாக்க்குதல்களும் ஆரம்பமாயின. தொடர்ந்து மருத்துவமனையின் வெளி நோயாளர் பிரிவின் மீது ஏவுகணை ஒன்று வந்து வீழ்ந்தது.
மதியம் ஒருமணியளவில் மருத்துவமனைக்கு அருகில் உள்ள சாந்தி தியேட்டர் பக்கத்தில் இந்திய இராணுவத்தினரின் நடமாட்டம் இருப்பதாக மருத்துவமனையில் கடமையில் இருந்த மருத்துவ அதிகாரிக்குத் தகவல் வந்தது.
அன்றைய நாட்களில் விடுதலைப் புலிகளாயினும்சரி இலங்கை இராணுவமாயினும்சரி அல்லது இந்திய இராணுவமாயினும்சரி மருத்துவமனைக்கு அருகில் ஆயுதங்களுடன் நடமாடக்கூடாது என்ற நிலை இருந்தது. அந்த நிலையை இந்திய இராணுவம் மீறிவிடதாக பரபரப்புடன் பேசப்பட்டது.
அந்த தகவல் வந்து அரை மணித்தியாலங்களில் 8ம் இலக்க கூடத்தில் ஏவுகணை ஒன்று வீழ்ந்ததில் ஏழு பேர் கொல்லப்பட்டனர். நிலைமையை அறிவதற்காக தலைமை மருத்துவ அதிகாரி வேறொரு மருத்துவருடன் வெளியே சென்ற போது மருத்துவமனையின் உள்ளே சில வெற்றுத் தோட்டாக்கள் இருந்தமையைக் கண்டுள்ளனர். மருத்துவமனையின் உள்ளேயிருந்து துப்பாக்கிகளால் சுட்டமை அறியப்பட்டது.
தொடர்ந்து இரண்டு மணியளவில் ஆயுதம் தரித்த விடுதலைப் புலிகள் சிலர் மருத்துவமனையில் நடமாடியது தொடர்பாக மருத்துவ அதிகாரிக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. தலைமை மருத்துவ அதிகாரி மற்றொரு மருத்துவருடன் (மரு. கணேசலிங்கம்) சென்று அவர்களை வெளியேறும் படி கேட்டுக் கொண்டார். அவர்களும் வெளியேறினர்.
அத்துடன் சில ஊழியர்கள் பின்பக்க வழியாக மதிய உணவுக்காக மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியேறினர்.
மாலை நான்கு மணியளவில் ஆஸ்பட்திரி வீதியில் அமைந்துள்ள பெட்ரோல் நிலையத்தின் பக்கமாக 15 – 20 நிமிடங்களுக்கு துப்பாக்கிச் சூடுகள் இடம்பெற்றதை ஊழியர்கள் கேட்டனர். மருத்துவமனையில் இருந்து எவ்வித துவக்குச் சூடுகள் எதுவும் ஏவப்படவில்லை.
சில நிமிடங்களுக்குப் பின்னர் இந்திய இராணுவத்தினர் மருத்துவமனையின் முன்பக்கமாக உள்ளே வந்தனர். நடைபாதை வழியாக உள்ளே வந்த அவர்கள் அங்கிருந்த அனைவரையும் உள்ளே செல்லுமாறு பணித்தனர்.
அதன் பின்னர் மேற்பார்வையாளரின் அலுவலகத்தினுள்ளும் ஏனைய அறைகளுள்ளும் சரமாரியாகத் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தினர். நேரில் கண்டவர்களின் கூற்றுப் படி, பல பணியாளர்கள் இறந்து வீழ்ந்தனர். இவர்களில் மேற்பார்வையாளர், மற்றும் முதலுதவி வண்டி சாரதியும் அடங்குவர்.
ஒரு படையினன் பணியாளர்களை நோக்கி கிரனேட்டு எறிந்ததில் பலர் கொல்லப்பட்டனர். இன்னும் ஒருவரின் கூற்றுப் படி, இந்திய இராணுவத்தினர், ஊடுகதிரியல் அறைக்குள் நுழைந்து அங்கிருந்த பலரைச் சுட்டுக் கொன்றனர்.
8ஆம் இலக்க வார்டில் இருந்து நோயாளிகள் பலர் இங்கு பாதுகாப்புக்காக தங்கியிருந்தனர். இறந்து விட்டதாகத் தரையில் படுத்திருந்த சிலர் உயிர் தப்பினர். இரவு முழுவதும் துபாக்கிச் சூடுகளும் எறிகணை வீச்சுகளும் யாழ் நகரை அதிரவைத்துக்கொண்டிருந்தது.
மறுநாள் காலை (ஒக்டோபர்22) மருத்துவர் சிவபாதசுந்தரம் மேலும் மூன்று தாதிகளுடன் மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியேறினர். அவர்கள் தமது கைகளை மேலே தூக்கியவாறு “நாம் சாதாரண மருத்துவர்களும் தாதிகளும். நாம் சரணடைகிறோம்,” எனக் கத்தியபடி சென்றனர். ஆனாலும் துப்பாக்கிச் சூடுகள் நடத்தப்பட்டன. மரு. சிவபாதசுந்தரம் கொல்லப்பட்டார், தாதிகள் மூவரும் கடும் காயங்களுக்குள்ளானார்கள்.
அன்றைய தினமே முற்பகல் பதினொரு மணியளவில் இந்திய இராணுவ அதிகாரி ஒருவர் வார்டு ஒன்றினுள் நுழைந்தார். ஒரு பெண் மருத்தவர் எதிரில் எதிர்ப்பட்டார். அவர் இராணுவ அதிகாரிக்கு நிலைமையை விளக்கிய பின்னர் அவர் ஏனைய பணியாளர்களை கைகளைத் தூக்கியவாறு வெளியேறி வருமாறு கூறினார்.
அங்கு உயிருடன் இருந்த 10 பேர் வெளியேறினர். வெளியேறும் போது அவர்கள் மரு. கணேசரத்தினம் இறந்து கிடப்பதைக் கண்டனர். அன்று மாலை இறந்தவர்கள் அனைவரினதும் உடல்கள் சேகரிக்கப்பட்டுத் தகனம் செய்யப்பட்டன.
மருத்துவமனை வளாகத்தினுள் இருந்து தம்மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டதாகவும், இடையில் அகட்ட பொதுமக்களே கொல்லப்பட்டனர் என்றும் இந்திய இராணுவம் தெரிவித்து வருகிறது. லெப். ஜெனரல் தெப்பிந்தர் சிங் இதனை மீண்டும் வலியுறுத்தினார்.
ஆனால், இத்தாக்குதல் தூண்டுதல் அற்ற பொதுமக்கள் படுகொலைகள் என விடுதலைப் புலிகளும் இலங்கை அரசும் தெரிவித்துள்ளன. இலங்கை அரசு இத்தாக்குதலை மானுடத்துக்கு எதிரான குற்றங்கள் என 2008 ஆம் ஆண்டில் கூறியது.
எவ்வாறாயினும் வராற்றிலே கறைபடிந்த ஒரு நாளாகவும் இந்தியாவின் கோர முகத்தினை புடம்போட்டுக் காட்டிய நாளாகவும் இன்றைய நாள் அமைந்திருந்ததை ஈழத் தமிழர்கள் மறக்கமாட்டார்கள்.
