வலிகளாலும் துயரங்களாலும்
வடுக்களாலும் நிரப்பப்பட்ட இதயம்
ஆறாத வலிகளை அள்ளிச் சுமந்திட்ட
நினைவுகளை மறக்க முடியுமா?
துண்டு துண்டாய்த் தகர்த்தெறியப்பட்டு
ஊனமுற்று உயிர் துடித்து
மனிதப் புதை குழிகளுக்குள்
மண்னோடு மண்ணாய் புதைக்கப்பட்டு
மாண்டோரின் உஸ்ணம் தொட்டு
தொலைந்து போன தார்மீகத்தை
தேடிக்கொண்டிருக்கிறது இதயம்…
தாய் எரிந்து தந்தை உடல் சிதறி
தங்கை கருவறுத்து தாத்தா பாட்டி தள்ளாட
அக்கா தம்பி அண்ணன் காணாமல் போக
குஞ்சும் குருமனுமாய் கொன்றொழித்தான்!
உறவுகள் திரும்பி வருவாரோ
எம்மிடம் நினைவுகளே மிச்சமுண்டு…
– நிலவன்
