புண்பட்டவள்

பெருவிசையில்
இழுபடும் ஆதிச் சக்கரத்தின்
முடிவிலியற்ற விராண்டலில்
நுண்ணிய முடியொன்றின்
சிக்குறுதலாய் பின்னப்படுகிற
வாழ்வின் சுவற்றில்
அறையப்படுகிற
யோனி

பறிமுதலற்ற ஒரு நன்கொடையை
யாரிடமும் நிகழ்த்திவிடுகிற
கணம்
பேராசைகளற்று…….
எதிர்பார்ப்புகளற்று…….
சுயனலமற்று……
திரைந்துபோய் விடுகிறது
ஆணாதிக்க மனம்

பீறிட்டு எழும் சதைப்பிண்டமொன்றின்
அசைதலில்
பிரபஞ்சத்தின் முதல்
தேவகானத்தை
இசைத்துக்கொள்கிறது
விலா என்பொன்று

தேசங்களை நகங்களால்
கீறி
நாட்டப்படுகிற விதையொன்றின்
பெரு வளர்ச்சியில்
வசந்தங்கள் கனிகிறது

கருவேலங் காட்டையும்
பார்லித் தோட்டத்தையும்
பேதமின்றி வளர்த்துவிடுகிற
நிலத்திற்கு தாய்மை என்று பெயர்

ஒவ்வொரு மாதத்திலும்
பெருஞ்சுமைக்கு
தயாராகாத பொழுதுகளில்
எரிமலைக் குழம்புகளை
வெடித்துக் கக்குகிற
பூமி
ரணங்களை வரிசையாய்
சுமந்து திரிகிற போதுதான்
கல் மனம் கனிகிறது

விதையொன்று
தரை பிளந்து வருவதை
அருகிருந்து பார்கிற போதுதான்
அதிகாரக் கரங்கள்
கைகூப்ப தயாராகின்றது

– அனாதியன்