கண்ணுக்குள் நூறு நிலவா ? அத்தியாயம் 3 -காவியா.

மாலை ஐந்து மணியானதும் வீட் டிற்கு கிளம்பிவிட வேண்டும் என்பது  அவரது ஆசை மனைவியின் கட்டளை. அவரது மனைவியின் வார்த்தைக்கு எப்போதுமே மதிப்பு அளிப்பதில் பெரியதொரு உவகை தனக்குள் உருவாகுவதை கடந்த  இருபத்து ஐந்து வருட தாம்பத்திய வாழ்வில் உணர்ந்திருந்தார் பரமசிவம்.

லட்சுமியும் பரமசிவமும் காதலித்து திருமணம் செய்தவர்கள் தான். அவர்களுடைய காதலுக்கு சாதி மதம் பணம் என்று எவையுமே குறுக்கே நிற்கவில்லை.காதலிக்கும்போது கூட சரியான இடத்தை தெரிவுசெய்துதான் நீ காதலிக்கவேண்டும் என்று பரமசிவத்தின் தந்தை எப்போதும் சொல்லிக்கொள்ளுவார். பரமசிவத்தின்  தந்தையின் வாக்கு இளம்வயதில் இருந்து ஆழ பதிந்ததாலோ என்னவோ பரமசிவத்துக்கும் காதல் கூட அந்தஸ்து வசதி சாதி மதம் பார்த்தே உருவாகியது. அவர்களது திருமணமும் எந்தவிதமான சிக்கலும் இன்றி மிகவும் கோலாகலமாக நிறைவேறியது.

பரமசிவத்துக்கும் லக்சுமிக்கும் திருமணம் இப்போது தான் நடந்தது போல இருக்க இருபத்தைந்து வருடம் ஓடிவிட்டதா என்று அவருக்கு எப்போதும் பிரமையாக இருக்கும். வீட்டில் இருக்கும் ஓய்வு நேரத்தில் மனைவி சொல்லும் விடயங்களை அவதானமாக கேட்கவும் அவளின் விருப்புக்கு இணங்க சமையலறையில் ஒத்தாசையாக இருக்கவும் அவருக்கு எப்போதுமே பிடிக்கும்.

லக்சுமி அவரது ஆசை மனைவி அவளை எப்போது பார்த்தாலும் அவளே உலக தேவதை போல அவருக்கு தோன்றுவாள். பரமசிவத்தின் மகன் கார்த்திக்கூட பலதடவை பரமசிவத்தையும் லக்சுமியையும் கிண்டல் பண்ணினாலும் அவர் எப்போதும் அவனது கதையை காதில் போட்டுக்கொள்வதே இல்லை.என் மனைவியை நான் எதுவேண்டும் என்றாலும் செய்வேன் உனக்கு எதற்கு வலிக்கின்றது என்று கிண்டலாக கேட்டு அவனுடன் சண்டை பிடிப்பதில் எப்போதுமே பரமசிவத்துக்கு தனி சுகம் உண்டு.

மனைவியின் மீதுள்ள காதல் திருமணத்திற்கு பின்னரே மிகவும் அதிகரித்து இருக்க வேண்டும் என்று எப்போதும் எண்ணிக்கொள்வார் பரமசிவம். முதல் முதலில் லக்சுமியை பார்க்கும்போது அவளது அழகு மட்டுமே அவரை கொள்ளை கொண்டாலும் அவளை திருமணம் செய்த பின்னர் அவரது முன்னேற்றத்திற்கு தன்னை அர்ப்பணித்த அவளது தூய்மையான அன்பும் அர்பணிப்புமே அவளின் மீதான காதலை அவருக்கு அதிகரித்தது என்றால் தப்பில்லை.

மனைவியை பற்றி சிந்தித்தாலே நேரம் போவது கூட தெரியாமல் நினைவலையில் மூழ்கிவிடுவார் பரமசிவம். தனது தலையை உலுக்கி நினைவலைகளில் இருந்து மீண்டு அவசரமாக அவரது காரை நோக்கி நகர்ந்தார் பரமசிவம்.

மாடிப்படியில் இருந்து வேகமாக உருண்டுவந்த லக்சுமி சடாரென்று தலை தரையில் அடிபட மயக்கமடைந்தாள்.பலத்த சத்தம் ஒன்று ஹுலுக்குள் கேட்டதை உணர்ந்த மீனாச்சி வேகமாக சமையல் அறையில் இருந்து ஹாலை நோக்கி விரைந்தாள்.

ஹாலின் நடுப்பகுதியில் இரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்த தனது எஜமானியை கண்ட மீனாட்சி

”அம்மா” என்று கத்தியபடி ஹாலுக்குள் நுழைந்தாள். சமையல்காரி மீனாச்சியின் சத்தம் கேட்ட சங்கரன்   ”ஐயோ என்ன ஆச்சு மீனாட்சி?” என்று பதறியபடி வேகமாக ஹாலுக்குள் வந்தார்.

”எனக்கு தெரியாது சங்கரன் அண்ணா, அம்மாவின் சத்தம் கேட்டு நானும் இப்போது தான் ஓடி வருகின்றேன்” என்ற மீனாட்சியின் கண்களில் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓட ஆரம்பித்தது.

”மீனாட்சி துரிதமாக செயற்படவேண்டிய நேரத்தில் கண்ணீர் சிந்துவதில் பயனில்லை. முதலில் அம்மாவை ஆஸ்பத்திருக்கு கொண்டு போக வேண்டும்” என்று கூறியபடி உடனடியாக பரமசிவத்திற்கு தொலைபேசி எடுத்தார்  சங்கரன்.

வீட்டில் இருந்து நேரம் வழமைக்கு மாறான நேரத்தில் தொலைபேசி வருகின்றது என்றவுடன் பரசிவத்துக்கு நெஞ்சம் பதறியது. வாகனம் ஓட்டும் போது தொலைபேசி வந்தாலும் எடுத்து பேசக்கூடாது என்ற மனைவின் அதட்டல் அவரது காதுக்குள் ஒலித்தது. காரை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு  தொலைபேசி எடுத்து பேசினால் என்ன? என்ற எண்ணம் தோன்றியபோதும் ஒரு இடத்தில் 2 நிமிடம் காத்திருந்தாலும் தான் வீதியில் நிற்கும் நேரம் அதிகரிக்கும் என்பதனை நன்றாகவே அறிந்து வைத்து இருந்தார் பரமசிவம். மாலை நேரம் அலுவலகங்கள் முடிந்து முண்டியடித்தபடி மக்கள் கூட்டம் தத்தம் வீடு நோக்கி விரைந்து கொண்டு இருக்கும்போது மனித நேயமும் குறைந்து போயிருக்கும். ஒரு நிமிடம் கூட வீணாக கூடாது என்ற மனநிலையே அனைவரும் நிறைந்திருக்கும். தாமதிக்கும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் நீண்ட நேரம் வீதியில் நிற்கும் அளவை கூட்டிவிடும் என்பதால் தனது தொலைபேசி அழைப்பை கவனத்தில் எடுக்காமல் வீடு நோக்கி காரை செலுத்திக்கொண்டு இருந்தார் பரமசிவம்.

நிதானம் தவறிய கார்த்திக் வேகமாக தனது காரின் அருகில் வந்தான். அப்போது அவனது முதுகுப்புறம் கை ஒன்று

”ஹாய் கார்த்திக்” என்றது

திரும்பி பார்த்த கார்த்திக் தனது நண்பன் விமல் நிற்பதை கண்டான்.

”என்னடா விமல் இந்த பக்கம்” என்றான் கார்த்திக்.

”மச்சி என்ன? நீ உன் ஆளையே காரால் முட்டி விழுத்திவிட்டு கவனிக்காமல் போனாய் என்று ஆதவன் சொன்னானே” ஏன்டா அப்படி செய்தாய்? என்று கேட்டான்

”இல்லடா மச்சி” அவள் தான் என்று எனக்கே இப்போது தான் தெரியும்

அவளுக்கு ஏதும் ஆபத்து இல்லையா? என்று கேட்டான் கார்த்திக்

”இல்லடா லேசாக அடிதான் தலையில், பெரிதாக ஏதும் இல்லை” என்று அவளது அண்ணா சொன்னவன். என்ற அவன்

தெரியும் தானே உனக்கு? எங்கள் வகுப்பில் படித்த சரவணன் தங்கை தான் அவள்.

”அவர்கள் எங்கோ வேறு இடத்தில் இருந்து இப்போது தான் இவனுடன் வந்து இருக்கின்றார்கள், அவளுக்கு ஏதும் இல்லடா, எல்லாம் ஓகே டா   நீ ஏதும் கவலைப்படாதே”  என்றான் விமல்.

ஓ அவனின் தங்கையா அவள்.. ”ஆ ஆ சரிடா சரி” என்ற கார்த்திக்கின் மனம்

”ஐயோ அவளை நான் நேசிப்பது இவ்வளவு வெளிப்படையாக தெரியும்படி தான் நடந்திருக்கின்றேன் என்பதை நினைத்து ஒரு கணம் தலையை குனிந்தான் கார்த்திக்.

ஆண்கள் என்றாலே வீரம், கர்வம், கோபம் என்று மட்டும் தான் இந்த உலகம் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கின்றது. அவர்களின் மனதுக்குள் ஒரு குழந்தை மனம் உண்டு என்றும் பெண்கள் என்ற ஒரு சின்ன வாசகத்தில் அவர்களின் மனது பஞ்சாக மாறி குழந்தையாக தவழ ஆசைப்படும் என்பதையும் இந்த சமுதாயம் ஏற்பதில்லை என்றும் எண்ணிக்கொண்டான் கார்த்திக்.